Ana Maria Angelo Correa

Ik ben het vijfde kind van een plattelandsgezin. Ik ben geboren op 25 december 1959, in een kleine stad, genaamd Ipanema, in het noorden van Minas Gerais, een deelstaat ten noorden van Rio de Janeiro in Brazilië. Ons gezin leefde bescheiden. Mijn ouders werkten voor een landheer. Het weinige dat ze verdienden was genoeg voor ons. Het was een hele mooie plek waar we woonden, midden in de natuur met veel rivieren, watervallen, heuvels en dieren. In dit fantastische landschap hadden we een eenvoudige maar gelukkige jeugd. Echter in 1963 begon een moeilijke tijd voor de mensen op het land, als gevolg van de droogte. We moesten verhuizen naar São Paulo, met de hoop dat alles beter zou worden.

Ana Maria Angelo Correa Ana Maria Correa met kinderen uit de wijk die nu overdag op straat rondhangen en bijna niet kunnen wachten tot O Sal da Terra van start gaat

Het werd een radicale verandering, we leefden als nomaden. We gingen van de ene plek naar de andere. Uiteindelijk kwamen we terecht in een grote krottenwijk, Jardim Campinas, van São Paulo. Dit was een verschil van dag en nacht met ons leven in Minas Gerais.

Ondanks de grote verandering die deze verhuizing met zich had meegebracht begon ik me te ontwikkelen. Ik maakte de basisschool af. In mijn adolescententijd werd ik lid van een katholieke beweging, waar ik begon te werken met kinderen.

Tegelijkertijd werd ik lid van een sociaal-maatschappelijke organisatie en van PT, de Socialistische Partij van Brazilië. En ik hielp in onze krottenwijk om de levensomstandigheden te verbeteren. Zo gaf ik, toen ik 17 was, les aan een groep mensen, zowel volwassenen als kinderen, om te leren lezen en schrijven, volgens de leer van Paulo Freire, een beroemde pedagoog. Ook begon ik kinderen op te vangen die op straat rondhingen omdat de ouders aan het werk waren of naar school gingen. Door het werk dat ik deed en de buurt waar ik woonde, ging ik me steeds meer verdiepen in de mensen in het algemeen.

Dankzij de hulp van een Nederlandse pater kon ik psychologie gaan studeren. Dit gaf me meer inzicht in de samenleving. In 1989 ben ik afgestudeerd, aan de Universiteit van São Paulo. Sindsdien heb ik het sociale werk nooit meer losgelaten. Ik begon te werken als stagiaire bij een sociale, filantropische instelling Estrela Nova in een andere krottenwijk, Campo Limpo, van São Paulo gedurende een jaar. Daarna werd ik gevraagd om hier te blijven en vervolgens ben ik er veertien jaar gebleven. Ik werkte in deze instelling als pedagogisch coördinatrice en was belast met de begeleiding van de groepsleiding en zette het pedagogische programma op. Er werkten geregeld vrijwilligers uit Europa, met name Duitsland en nederland. Zo heb ik ook Elvire Dirx en Chantal van Haaren leren kennen. Ze werkten van oktober 1990 tot en met juni 1991 bij Estrela Nova.

Uiteindelijk ben ik hier in december 2002 weggegaan. De instelling had namelijk in de loop van de jaren een goede pedagogische basis gekregen, met veel capabele en competente groepsleidsters, zodat ik mijn werk in deze instelling kon overdragen en ik de kans kreeg om mijn werk voort te zetten op een andere plek waar het hard nodig is.